VEFA GÖRMEDİM

VEFA GÖRMEDÝM

Dostlukla süslendi gönül sarayý
Ay doðunca söndürdüler çýrayý
Vurdular gönülde dostum Mirayý
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Eþe dosta harman oldu yüreðim
Dara düþtü yandý yine ciðerim
Az verince bitti benim deðerim
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Petek oldum kovan ile yediler
Yutkunmadan ne aptaldýr dediler
Arsýz arsýz günahýmý giydiler
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Her gelene açýk kaldý kapýsý
Sanýldý ki onlarýndýr tapusu
Yedi içti çekip gitti hepisi
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Kurmuþtum onlara gönül köprüsü
Birer birer oldu ömür törpüsü
Kapandý yüzüme dostun kapýsý
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Alçaklýk payesi onlara düþtü
Densizce yaklaþtý sýnýrlar aþtý
Ýntizar eyledim arþa ulaþtý
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Cevr-ü cefayý dostlarýmdan aldým
Tefekkür etmeyi ben vefa bildim
Temiz bir yürekle kapýna geldim
Evlad-ü iyalda vefa görmedim

Ekmeði paylaþtým tuzumu böldüm
Dostlukta inan ki hep vefa kýldým
Ýhanet görünce o an da öldüm
Evlad-ü iyalda vefa görmedim...
Hüma Efkan

Sosyal Medyada Paylaşın: