Öyle bir an da çýktýn ki karþýma Tam hayattan kopmuþken Tam da yolun sonundayken Yitirmiþken tüm umutlarýmý Tutuverdin elimden Sýmsýký öylesine içten Gözlerimi açtým sende Yllardýr hayata baktýðým Pembe gözlükleri kýrdým attým senle Gerçeði gördüm direnmeyi öðrendim Çözdüm hayatýn þifresini Daha az üzülüyorum artýk Olacak herþeyi kestirebiliyorum Fark ettimde ben sende büyüyorum Direnmeyi öðrettin bana Ve hiç birþeyin imkansýz olmadýðýný Ýmkansýzlarýn imkana dönüþtüðünü öðrendim Mutsuzken de hayata güzel bakmayý öðrendim Pollyannacýlýk oynamadým hiç bir zaman Hayatý güzel tarafýndan kucakladým sadece Her hatadan bir ders çýkarmayý öðrettin bana Tecrübenin önemini gösterdin Ve gereksiz insanlara nasýl davranmam gerektiðini Ezdirme dedin kendini býrak onlar ezilsin Ýstediðin gibi yaþa hayatý çünkü sen deðerlisin Teþekkür ettim içten içe içimdeki güzel sese Buldum kendimi kaybettiðim yerden Ve alýp koydum en deðerli köþeye
Sosyal Medyada Paylaşın:
kısmetcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.