Zincirler kopuyor teker, teker. Kopan zincir parçalarý, Kýrýk kalbimi kýrýyor, içten, içten. Artýk, kýrýk bir kalple daha da Özlüyorum... Hasret barajý aþtý gidiyor, Gözlerimden yaþlar dökülüyor. Karmaþýk geliyor her þey, Çok karmaþýk. Ama çaresiz, arada kalan Hep ben oluyorum. Neden bilmem?
Sosyal Medyada Paylaşın:
meriposa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.