YOKSUN/LUK

Uzun gecelerin soluðunda, soluksuz yazýldý benim öyküm.
Katýr dolusu sayfalarý sýrtýmda taþýdým.
Beyaz gül yapraðý deðildi belki, yinede her birini ayaklarýna serdim.
Günler devriliyor, yarýnlar altýnda ezik,
Þehir çekilip gidiyor içimden.
Çoðul yalnýzlýklar kalabalýklaþýyor,
En aðýrýndan gidiþi kuþandýðýnda,
Ýhalesi bana kaldý yokluðun.
Anlayacaðýn…
Zordayým!

Oysa kimseden ç/almamýþtým seni,
Sana yürüdükçe ayaklarýma batýyordu düþ kýrýklarým
Yolun yoluma yaklaþmadan daha, köþesinden geçiyordun ayrýlýðýn.
Ýkimizi toplasak bir biz etmiyordu.

Kahrolsun!

Bu yüzden yakýþýyordu her seferinde gitmeler
Benden bir þey kaldýysa,
Eminim sende bilmiyorsun ne yapacaðýný
Bende diyemeden geçemem; gece ki gözlerinin içiydi.
Kayboldum!

Haklýsýn!
Düþten düþe atlayýp avuçlarýnda dinlenemezdim,
Seviyor, sevmiyor fallarýna bakamazdým,
Papatyanýn da bir sevdiði olduðunu aklýmdan çýkaramazdým çünkü

Karaladýðým kaðýtlardan temize çýkartamýyorum seni,
Çýtý çýkmýyor suskunluðumun,
Düpedüz
Vedasýzlýk bu…

Suna GÜLSOY

Satýrlarýma ses olan Sinan Þeker’e sonsuz teþekkürler...

Sosyal Medyada Paylaşın: