S U S U Ş U N A
____________ Sevim YAKICI’ ya...
Zannetme unuturum kulaðýmdaki sesi,
Tüterken efkâr efkâr yüreðinde ahlarýn.
Hangi zalim yanaða konmuþtur ki busesi,
Tutuþturur özünü her vakit günahlarýn.
Bekleme gidenleri, giden gitmiþtir elbet.
Ötesi ölüm demek, berisi her an gurbet;
Ki her yokuþ bir düze varacaktýr nihayet,
Akþamlarýndan uzak dursa da sabahlarýn.
Küflü bir yalnýzlýðýn girdabýndadýr vuslat;
Sevda yürekte gezer, acýsý büyür kat kat…
Zaman düþer, an gelir, ölüm canlanýr heyhat!
Yanar yanar kavrulur dildeki eyvâhlarýn.
Hüzün kadar yalnýzsýn þimdi yalnýz ve yorgun.
Sevda kadar asisin, mehtaplar kadar durgun…
Hangi ölüme eþ ki yüreðindeki vurgun;
Kapanmýþ kapýlarý, küstüðün dergâhlarýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.