Ne hayal bana meftun ne umut benden yana Bu bahar ayrýlýðý baþka hissediyorum Hasretini gönlüme sunarak, kana kana Bu þehirden, bu evden ve senden gidiyorum…
Gül koklamak isterken dikenler arasýnda Aklarý fark eyledim renklerin karasýnda Bir damla olmak için gönlümün Hira’sýnda Gece-gündüz nefsimi sabýrla güdüyorum.
Atiye yol alýrken maziden kalma bir iz Ötelere varýyor hevesle gözlerimiz Güneþ ufkuna küskün, maviye kýzgýn deniz Umuda dünden kalan bir ömür adýyorum. Acýyý, mutluluðun elinden tadýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Köksal Akar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.