Aþkýn peþinden koþan þair görmemiþsindir Kovalýyorum günleri ardýn sýra þiir þiir… Ýstediðin kadar kaç mýsralarýmdan Kapýlarýný kapat i mgelerime Saklan en kuytu þehirlere, ne çýkar… Her gün yeni bir hikâyeyle karþýmdasýn Örgülü saçlarýnda yaðmur olup akarken yalnýzlýðým… Tüm þehre rehin býraktým yürüdüðün yollarý Haklý çýkacak mýsýn bakalým? Kalbim sürüklenirken peþinden Yokluðun intiharýma gün belirlerken Ezbere sustun kelimeleri... Sustun da yine de sustalý bir yalnýzlýk oldu elinde kalan Avuçlarýmýzda birleþen replikler saçýldý kapýna…
Bir tek þeyi Unutma! Seni sevdim ben.
Yalanlar söyleyelim yazgýmýza Yine de kesmeyelim komþu selamýný Iþýðý hafif uykusu aðýr gecenin kollarýnda Rüzgâr okþasýn yüzümüzü Geçmiþin kýrýklarýný tuvalimizde bütünleþtirelim Kýrýlmasýn diye gönlünün suflörleri Her mevsim bahar yaþansýn Üþüyorum sansýn herkes Üzerine titrerken ben… Nasýlsa dökülür bir gün kirpikleri gözlerini çalan þehirlerin…
Yüzüme kapattýðýn kapýdan birdefa çýkýp gittin Her gün gidiþine ayinler düzenlerken ben… Anonim bir acý say biriktirdiklerimi Gönlünün muhbirleri tanýmaz böyle kederleri bilirim Aldýrma yasaklý bir melodiyle uyurum geceleri Ýsmine dolanýr, kollarýna düþerim… Bunca paragraf biriktirdikten sonra Su-i zan etmeden bir aþký resmetmek kainata Bende ki seni görmek… Þimdi kim inanýr yokluðuna?
Bir tek þeyi unutma! Seni sevdim ben.
Erimesin diye acýmýn karlarý Sensizliðin anlýk cinnetinde sürükleniyorum Kopmuþ bir halat gibi duruyor, Bamtelimden dökülen notalar… Bitmeyen sabahtý seninle olmak Kýrýlmýþ bir kalem ucu kadar yorgun Zühre aydýnlatýr karanlýðýmý… Fay çatlaklarý yürek kabuðumu yaralarken… Artýk kör týðlarla içime çekmiþken Kaçýrdým ilmeklerimden seni… Þimdi ipliðim pazarda, daraðacýnda bekler celladým Ölüm sýrasýný vermiþken bana Sen girdin aramýza, kitap ayraçlarý gibi Yüzüne haykýrýyorum not et çýplak dizelerimi…
“Bir tek þeyi unutma! Seni sevdim ben.” Sosyal Medyada Paylaşın:
Fedai Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.