Hatıra Kaldı

Giderken yüreðim kurudu sanma
Ben sana yar oldum, beni öldü sanma
Sen giderken güneþ battý, odam karanlýkta kaldý sanma
Namluya mermiyi sürdünya, beni kurtuldu sanma
Sýktýðýn kurþun kalbimde hatýra kaldý

Mavzer sesi gibiydi çýðlýklarým
Feryatlarým, haykýrýþlarým karýþtý birbirine
Kanlar yaðmur oldu aktý geceye
Bundan kötü ölüm yoktu kanlý çiçeðe
Sýlaya özlem kattý gözümden akan damlalar
Vurulup toprakta yatan benim

Ýlk aldýðým yara deðildi, senden geriye kalan
Hançer deþmediya, kanayan yüreðimi
Öldüðümü sanýp gittinya, arkana bakmadan
Gözümden süzülen yaþlar arkandan aktýya, dönesin diye
Aramýza kilometrelerce yollar, þehirler koydunya
Þimdi yataðýmda mezar gibi yatan benim.

Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: