UNUTULMUYORSUN ÖLÜYORUM
Aklým soðuk ellerimde
Ne yapsam ýsýnmýyorlar
Üstümde annemin ördüðü bir kazak
Ayaðýmda çift çorap
Boynumda siyah beyaz bir atký
Ne yaptýmsa seni düþünmekten kendimi alý koyamadým
Üþüdükçe üþüdüm kendime
Sen beni nereye kadar terkettin ki
Hala aklýmýn bir ucunda
Militan kelimelerle saldýrýyorsun
Pimi çekilmiþ bir el bombasý oluyorsun kalbimde
Aklým baþýmda sanýyordum
Aklýmda sen vardýn oysa
Sen yolunu kalbimden saptýrmasaydýn eðer
Ben yolumda olacaktým
Kalbinin içinde
Belki yitirmiyecektim seni
Senin beni yitirdiðin kadar
Herkes dayan diyor
Bu hayat böyle diyorlar
Bir gün acý çekersin
Bir gün gülümser geçersin
Öyle yaþamaya alýþacaksýn yani diyorlar
Ben hayata alýþmak istemiyorum ki
Senin yokluðunla neþesizlik düþüyor yüzüme
Ýnan bütün derdim senin iyi olduðunu bilmek
Sana mesela seni seviyorum demeseydim
Sen bana beni seviyormuþ gibi yapmasaydýn
Aðrýma gitmezdi yokluðun
Ben seni güneþ gibi görüyordum
Kelebeðim sensin demiþtim
Hatýrlar mýsýn defalarca üþüyorum diye bana sarýlmýþtýn
Ben ýsýnayým diye
Sen benim yorganým olmuþtun
Mevsimsiz bir kelebeði öldürdün içimde
Bir bilsen senden nasýl nefret ediyorum
Nefret ediyorum diyorum ama
Bir yandanda seviyorum
Aslýnda seven ben deðilim
Ben senden nefret ediyorum
Seni görmek bile istemiyorum
Kalbimin aklýma ihaneti bu
Sen madem sevmiyecektin beni
Benim güneþim neden oldun
Sonra bir mevsimin dörtte biri kadar kalmadýn yanýmda
Oysa ne uzun sevmiþtim seni
Ömrümün sonuna kadar benimsin sanmýþtým
Sen benimdin aslýnda
Ve halada benimsin
Ben senin deðilim
Ben senin hiçbir zaman biþeyin olmadým ki
Þimdi de senin olayým
Aklýma gelmenden býktým artýk
Ya kendin gel
Ya da aklýma gelme bir daha
Al kendinide götür benden
Hem sen neden giderken
Bende kendini býraktýn ki
Madem gitmeye karar vermiþtin
Bendeki kendinide götürseydin
Emanetçi dükkaný gibi
Ýçimin bir köþesinde bekliyorsun
Çürüdün kýzým içimde
Ya gel al kendini benden
Yada beni vur öldür içimde
Öldür ki
Ýçimdeki sana mülteci kalmayayým
Ýltica etmiyeyim yalnýzlýðýma
Ve her gece yokluðuna kendimi asmayayým
Beni kendimle baþbaþa býrak ama
Beni kendime çaresiz býrakma
Güçsüzlüðüme yenilirim
Bilirsin ben sensizliðe alýþýk deðilim
Ýþin en kötüsüde
Senden sonra kimseyi sevmedim
Kimseye sen gibi bakamadým
Sevsem bile seni kimsede bulamam ki
Seni kimsede bulamayacaksam
Neden seveyim bir baþkasýný
Seni sevmek
Ýçimden susup ölünceye kadar
Adýný odamýn soðuk duvarlarýna
Nefesim tükeninceye kadar
Kendimi sende bitirince son bulacak
Ve sana olan özlemim
Sana uzaklaþtýðýmý düþünüp
Bir aynanýn karþýsýnda
Kendime bakýp seni görünceye kadardýr
Ve o zaman sana nefretim baþlýyor
Ya gel öldür beni
Ya da al götür kendini
Unutulmuyorsun Ölüyorum..
Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.