sevdamýzla çaðlayan þelalenin dibinde ben bir garip çakýl taþýyým alacalý
kimseler bilmesin seni beklediðimi diye karýþýrým diðer çakýl taþlarýna buz tutarým ayazda, titrer yüreðim
/ diyemem/ canparem
güneþ vurur aðustosta buz gibi sular akar geçer üzerimden güneþe bakar avunurum yine ýsýnamam üþüyorum
/diyemem/ canparem
zamana yenilirim bilmezsin yosun tutarým görmezsin beklerken alacalý rengim kaybolur gözden usul usul farkýna bile varmazsýn tenimle birlikte gözlerimde kapandý,kulaklarýmda
/diyemem/ canparem
ýsýnamasamda güneþi görür avunurdum konuþamasamda sesini duyar mutlu olurdum dýþým yosun baðladý içim buz tuttu týtriyorum
/diyemem/ canparem
kaybolup gideceðim þelalenin dibinde sessiz derinde derinden farkýnda bile deðilsin
/diyemem/ canparem diyemem....
Aysegül Atakli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysegül atakli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.