Bir sonbaharda tanýdým seni;
Hava parcalý bulutlu her an saðanaða dönmeye hazýrdý...
Umutlar kurumuþ ve her þey sararmýþtý…
Sarý; ayrýlýðýn ve hüznün rengi,derlerya
Ürkek yüzümün korku dolu bakýþlarýmýn rengi, sarý;
Seni karþýma çýkaran akþamýn rengi, vuslatýmýn, mutluluðumun, sonumun ve baharýmýn rengi…
Sarý, solgun ve kurumuþ bir sonbahardý seni karþýma çýkaran…
Tutkusu dinmiþ, ateþi sönmüþ, devraný geçmiþ bir sonbahar…
Karanlýkta parlayan yýldýz gibiydi gözlerin
Sonbaharda, kuruyup solmayan bir tek kalbim vardý ve dünyayý yalnýz umudum tutuyordu ayakta…
Ellerim titriyordu, gözlerim yaþ dolu, yüreðin titriyordu.
Her þeyi var eden yüce kudret…
Kedere bulanmýþ bir sonbahar günü ben umudu müjdeleyen gözlerinde yanarken,
Umuda kavuþtu, sarý umudun rengi oldu
Umut beni yaratýp varlýðýna baðladý.
Ey varlýðýyla sarhoþ eden beni benden alan dost!..
Sarhoþluðumu baki kýl…
Gözlerinle hayat bulan gönlüm, her anýmý seninle geçirmekten yücelsin…
Seni özlerken sevmenin ve yaþamanýn tadýna varayým...
Seninle olup seninle solayým, seninle doðup seninle öleyim, hep sende kalayým…
Ey umudumun mimarý olan dost!..
Bil ki; baþým sensin sonum sen, gecem sensin günüm sen, yazým, kýþým, baharým…
Son baharým sensin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.