’’Beni seviyor musun diye sorma... Sen bana öyle baktýðýn sürece , bende ki bu yangýn hiç bitmez...’’
Aþka teslim etmeden kendini , yok edemezsin ’ben’liðini... Öldürmeden kendini gülmez yüzün gülümsemez göz bebeklerin. Gitmez kimse , gidiyorum dese de bir iz býrakýr geride Olmaz deme iç sesine , o yolunu bilir izle sadece...
Senden gittim desen kim inanýr sana Bende unuttuklarýný yok saysana... Bir daha olmayacaksýn ya hayatýmda... Olmaz olasý yarýnlarýnda kolaysa sen unut beni...
Gölgesi cennet , Sýrrý cehennem olan yar ! Bir su istesem beni kezzapla yakarlar... Sen o maðrur bakýþlarýnla yine de beni sar... Merhem olamazsýn , en çokta beni bu yaralar...>
Günü geldiðinde sen toparlayacak mýsýn beni ? Nefesim yetmediðinde hayat verecek misin bana ? Görmez olduðunda gözlerim kimseyi , Yolumu gösterecek misin ?
Ey sevgili... Ýç sesinle ýsýtacak mýsýn beni ?
Yoksa yüreðim yangýn yeri !
Yunus Özkan
28.01.2014 21:33 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.