YAĞMUR..
YAÐMUR...
Ankara’ya yaðmur yaðdý bir kýþ üstü
Üstümde teninden kalan kokun
Zamansýz ýslandý mýsralarým…
Adý duyulmuþ þairler geçti önümden
Sersefil bir rüyanýn kan ter ýslaklýðý
Dudaðýma asýlan terennümler
Ve ellerimden tutup seni bana getiren þiirler…
Akþamdý kaldýrýmlardaydýk
Bir sokak lambasý þahitti öpüþmemize
Bir de o köþede oturan Müzeyyen …
Yanaðýmýz ay kadar kýzarmýþtý
Karþýmýzda aþamadýðýmýz daðlarda gölgeler
Sen elini verdin parmaklarýma
Ben sana dair þeyler yazdým duvarlara…
Kýrýk köprüler, yapraðýný dökmüþ aðaçlara aldýrmadým
Ýki adým milyonlarca yokluðun
Mevsimsizlik …
Bir yaným terkindeki tenin
Bir yaným sana sarýlan güneþim…
Avuçlarýmda çið tanesi
Avlumda iki adým gökyüzü
Ve yüzün siyah beyaz bir fotoðraf
Hey be Hey hatýra defterim
Þimdi susta biraz uykusuz yastýðýmda yat…
“Ankara’da yaðmur içimde senli saðanaklar, kar döker belki sabahlar, yokluðunda sarkýt büyütürken düþlerim, bir þehir üþür bir ben donarým, yürüdüðüm her sokak sadece beni ýsýtýr, bir de senli þarkýlar… sen sayma sakýn asla, beni terleten þiirleri….”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.