Lâkin yine esirim þefkatine sevgine,
Merhametinin kulu sevginin esiriyim.
Önümde vefasýzlar ardýmdan gelen nefsim,
Cehennemler püsküren çaresiz sensizliðim.
Ayaðýmda zincir yok zýndanda da deðilim,
Sanki hürüm zannettim olur hep istediðim.
Yine kurtuldum sandým,fakat yine esirim,
Ateþin yakmadýðý özüme seferiyim.
Ýþte bu elmas baðla baðlandým sonsuzluða,
Her sevdamý süsledim saldým boþ rüyalara.
Hür bir esir olarak yaþamak ne de tatlý,
Aldanmýþ gönlüm yandý dermaný sende saklý.
Sensin ilk olan ve son,inanmadým gözüme,
Kördür artýk gözlerim geceme gündüzüme.
Ne bir boþ laf iþittim ne de bir boþ hezeyan,
Beyhude naçar ömrüm esaretime dayan.
Yeryüzünde ne varsa yolunda harcasamda,
Cemaline talibim yüreðim kor olsada.
Marifetim sandým ben yalancý cesaretim,
Kurtuluþum olacak belkide esaretim.
Ömer Fatih Demirtaþ ...... Bursa 25.01.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.