Cahit Sýtký...
Hiçbir þey mükemmel deðil...
Ayný yüzü ikiden fazla gördüysen, düþün.
Ayný acýyý birden fazla yaþadýysan...
Birleþtir bütün yüzleri, al karþýna ve o yüze bak!
Kalbindeki ne peki? Derin bir sýzý olmalý, iyi bak!
Ne yaþ otuzbeþ, ne Cahit Sýtký önemli.
Önemli deðil, dedim ya hiçbir þey mükemmel deðil.
/
Gökyüzü karnavalýndan annenin memesinde döndüm,
Bir þefkat, bir merhamet, bir saflýk, bir uyku hali gördüm.
Bir tinerciyle iþadamýnýn Mecidiyeköy bulvarýndaki günlük karþýlaþmasý,
Cami ile gece kulübünün yanyana durmasý aldý þizofrenliðimi,
Rahatladým, gözümde küçüldü dertler, insanýn ikiyüzlülüðüne tükürdüm.
Derken o safkan memeden bir genç kýzýn taþ gibi bacaklarýna düþüþüm,
Þaþýrdým halime, irkildim, bir bebeðin meydana geliþi deðildi derdim!
Bir an Necip Fazýl ile Nazým Hikmet’e güldüm ve sen Cahit Sýtký...
Mesele yaþ deðildi, sen Dante deðildin.
Hiç kimse mükemmel deðildi ve sanki ben, ben deðildim!
Scatter