Bukreye beþ var zaman Dikip de paltomun yakalarýný Yürürüm, ayaza kesmiþ gece Sessiz, suskun kaldýrýmlar Sokak lambalarý bir yanar bir söner Biraz cilveli haspam göz süzer Vitrin camlarýndan silüetim sýzar Bu ben miyim Eli cebinde yabancý Gölgemin karanlýklarý mýdýr ardýmdan gelen...
Ey Ýstanbul Iþýklarýna gelen pervaneler gibiyiz Iþýðýn bize, bizler ýþýklarýna yabancý
Ah koca þehir Vitrin mankenleri gibi gösteriþli Ve bir o kadar da ruhsuz sun Döngüsünü yitirmiþ topaç kadar bezgin Esip kendi rüzgarýnda savrulmuþsun
’’Ey Ýstanbul Sen mi bizde yaþýyorsun Bizler mi sende bilmeden’’ Söyle dursun zaman Meçhule gidiyorsun
Ocak- 14 Bülent BAYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
bülent baysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.