Bir ocak ayý idi karlar yaðarken.
Yitirdim umudumu cilem doðarken.
Karanlýk sessizliði tümden boðarken.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Felek bir gün güldürmedi hep aðlattý.
Ufak yaþýmda beni yetim býraktý.
Yýl bin dokuzyüz yetmiþ üç ay ocaktý.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Bülbüller uçtu baykuþ kondu gülüme.
Yýkýldý gök kubbeler çöktü üstüme.
Yaþ kýrk iki boyun eðdi ölüme.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Ayým mahsunlaþtý güneþimde söndü.
Dünyam karardý birden mahþere döndü.
On yedi ocak hemde çarþamba gündü.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Oysa ben babamý nede çok sevmiþtim.
O istedi diye dünyaya gelmiþtim.
Daha ben on altýma yeni girmiþtim.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Bir baba bu kadar çok sevilir elbet.
Neyleyim dünya dolusu olsa servet.
Babanýn yerini tutmaz hiç bir kuvvet.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Gelmez olsaydýn be sen on yedi ocak.
Çile verdin dert verdin hep kuçak kuçak.
Dünya þimdi bizede mezar olacak.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
Kuþaktan kuþaða sürer bu çilemiz.
Babam yetim kalmýþtý bizde yetimiz.
TAÞGIN,ým her gün dua söyler dilimiz.
Kaybettim ben babamý bir kýþ akþamý...
H.S:12
23.01.2014
Zekeriya TAÞGIN
Þiir’in ilk kaleme alýndýðý Tarih:31.03.1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.