Sanki bir hayal dünyasýnda yaþardým.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Aklým ermez her bir olaya þaþardým.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Kemerim olmazdý uçkur baðlardým.
Bazen ceviz bazende misket oynardým.
Ütülür hem cazgýrlanýr hem aðlardým.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Dað demezdim tepe demezdim aþardým.
Azgýn sel gibi kabarýr hem taþardým.
Sabahtan akþama kadarda koþardým.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Zamý enflasyonu nedir hiç bilmezdim.
Kuru soðan kuru ekmek hiç yemezdim.
Babama küserdim ben eve gelmezdim.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Mutluydum ben yaþamayý çok severdim.
Herkes aðlardý bense pek çok gülerdim.
Bazen dövülür bazen hep ben döverdim.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Sað sol nedir ben hiç yönümü bilmezdim.
Suc iþkence hemde zulümü bilmezdim.
Kader yazgý ecel ölümü bilmezdim.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Top oynardým pek çokta camlar kýrardým.
Bazen sapanla kafa bile yarardým.
Baþýma ben çokça belayý sarardým.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
Bir evimiz vardý damý akýyordu.
Ufak delikten çok fare çýkýyordu.
Ýþte bu TAÞGIN, öyle bir evde doðdu.
Ah þu benim çocukluðum çocukluðum...
H.S:12
19/01/2014
Zekeriya TAÞGIN
Þiir’in ilk kaleme alýndýðý Tarih:05/11/1998
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.