aslýnda hepinizden çocuktum siz gülmeyi alfabeden sökerken ben susanlarýn asýldýðý dar’aðaçlarýndan elma koparýyordum kibrit çöpüyle cehennem yaratan oyunlarým vardý saklambaç oynarken "kendimi" en son ben buluyordum aslýnda hepinizden çocuktum karanlýk "soteler’de" resmettiðim kýz suretleri vardý ben güneþ doðduðunda/her birine ayrý gülümsüyordum ölüm’ün zulasýnda tebessüm edenlerin gönlündeki dost’tum büyüdüðümde "beni" kýrmak için yasa dýþý oyunlar inþa ettiler kafama çevrilen hiç bir namlu’da teslim olmuyordum belki’de onlar kaybettiler ve ben "ben" oldukça oyunlarýný bozdum aslýnda hepinizden çocuktum beni "yalnýzlýðýn " sisli kasýmlarýnda yitirdiler ben yadigar bardaðýma bir "sensiz" çay daha doldurdum siz "ayný" kalýp’ta evrim geçirdikçe ben kendi mutasyonumda "öteki" oldum
Gökhan Gök
Sosyal Medyada Paylaşın:
devrik cümle Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.