haydarpaþa’da bir tren istasyonuyum sevdayý vuslat geçe bir adam gelir boynunu hayata büküp herhangi bir peronun en sadýk köþesine hep ayný zamandýr þaþmaz bir kere gelirmi beklediði her kimse diye bende sormuyor deðilim kendime ama bir asýrdýr benim bu ýzdýrap motifli betonlar banliyolarýmdan hasret damlar ve her ayrýlýk seferinde bir aþýk kendini asar üstelik o adam her akþam bir ölüyü ziyarete gelir gibi giriyor istasyona gördüðüm kadar hicran seferi baþlýyor yine haydi ayakta kalmasýn yolcular ve arkalarýnda bu adam gibi bir bilinmeze ilk adýmýný atan gönlü yaralýlar haydarpaþa’da bir tren istasyonuyum ahir dünya’da gidenine kavuþamayanlar elbet ahiretin matem garýnda buluþurlar bilinirki sýratýn aþk peronunda adýmýný saðlam atar hasrete sabýr etmiþ aþýklar yine o adam gözlerinde bir telaþ buðusu can verir ayrýlýk raylarýnda uðultusu ve hasret biter son nefesinde can gider can gider giden gelmez bitmez bu adamýn çalýnan hayatýnýn kýyamet sorgusu .................
Sosyal Medyada Paylaşın:
devrik cümle Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.