Bir gün bu diyardan çekip gidebilirim, Sakýn ardýmdan beni arama, Belki sessizce ölebilirim, Belki de nefesime, nefes olabilirim.
Ardýmda býraktýklarýma üzülmem sanma, Ben de insaným tabi ki üzülürüm, Sakýn buna ne oldu diye yanma, Devam et yoluna soluk bile alma.
Sýkýldým artýk böyle yaþamaktan, Ben kimsenin zorunlu istikameti deðilim, Býktým, usandým yaþamadan yaþatmaktan, Nefes alamadan. nefes almaya çalýþmaktan.
Zafer Özcan-(14.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.