VERAİ PERDE
Ay vuruyor pencereme ellâ
Say ki
Yüzümü yýrtan þu rüzgarýn yaþýndayým
Tek sýkýmlýk boðazý elimde kalmýþ hislerimin
Sarý laleler gibi ortasýnda gözlerimin
Yýrtýp sesini
Ýndirip peçesini
Hiç gelmeyeceðin bir þiire soyunuyorlar
Bir kelime ki
Kývranýyor dilimin ucunda ellâ
Vursam dudaðýma damaðýma
Mazlum baþý gibi düþecek þeddesi
Göðüs kafesimin kýyýlarýna
Susuyorum çaresiz
Öyle bir yerde durmuþuzki seninle
Kör saðýr
Ve ne kadar mesafe varsa
Aksak aðýr
Barikatlar kurmuþlar aramýza
Ama unutma
Ellerim senin ellâ
Ellerim hâla senin
Uzan bana uzaklýðýmýzýn zir kuyusundan
Ve birgün uyanýrsan þu gitmek uykusundan
Mutlaka uzan
Þimdi yoksun ya
Karanlýkla bestelenmiþ gecelerime
Çoðul bir yalnýzlýk oratoryosu seriliyor
Hüzünlü kelimesiz sessiz
Þu yýldýzlar
Þu ay
Bu cadde
Þu sokaklar
Nereden biliyorlar sensizliði ellâ
Kaç vicdansýz adýmla onlarýda terk ettin
Konuþ ellâ insafýn var mý senin
Ah sen
Her zaman söylüyorum
Öpmeyecektin gözlerimden
Ahsen ellâ ahh sen
Dalýmda sütlenen incir gibi
Düþmeyecektin göðüslerimden
Ay vuruyor pencereme ellâ
Ben yine
Solgun lalelere çýplak þiirler yazýp
Seni bekleyeceðim
Gelirsen
Dudaðýmdan çaldýðýn öpücüðü getir
Sakýn bir daha sorma bana
Özlemek varmýþ ellâ
Özlemek varmýþ
Özlemek
O dudaða mühürlenen yârmýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.