insanlar gördüm hayli zaman kirli bulanýk bir nehir ortasýnda içindeyken dizlerime kadar dibe çökmüþ insanlar sonra kanat çýrptýkça tüy döken çýðýrtkan sesleriyle lanet okuyan kuþlar ötede eðilmiþ irin içen bir ceylan asýrlýk bir aðacýn kovuðunda can çekiþen bir gezginin asasýný kemiren bir kurt gördüm alev alev yanan Tanrý mabedleri tapýnaklarýnda savaþ dedikodularý yapan kraliçeler yýkýlmýþ sunaklardan yükselen ruhlar soytarýsýna aðlayan krallar gördüm üzerinde akbabalarýn uçuþtuðu kasabalar leþ kokusuna karýþan duman gövdesi baþýndan ayrýlmýþ çocuklar yýkýlmýþ duvarlar sahibini kaybetmiþ atlar telaþlar, çýrpýnýþlar maðlubiyetler ok’un zehire imparatorluklarýn batýrýlýþýný gördüm irkildim uyandým diri diri yakýlmýþ yahudi bir haham’ýn yaðýndan yapýlmýþ bir ortaçað mum’unu göz kapaklarýma ve kirpiklerime damlattým kendimi ve insanlýðý mühürledim bir daha ölmemek üzere. Sosyal Medyada Paylaşın:
Servetafşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.