Sensizlik zayýf bir bedene yük olmak gibi, Sensizlik biz iken ben olmak sanki, Sensizlik nefes alamamak inan ki, Neredesin nefesim boðazým düðümleniyor.
Yokluðunun acýsý yüreðimi deliyor, Bilemezsin yokluðun bana nasýl zor geliyor, Deli gönül yokluðunda hep seni soruyor, Neredesin nefesim yüreðim yangýn yeri oluyor.
Varlýðýn bana ALLAH’ýn paha biçilmez bir nimeti, Ýnsan sevdiðini kaybedince öðrenirmiþ kýymeti, Ayaklandýrýrým senin için tüm ümmet-i icabeti, Neredesin nefesim aklým baþýmdan gidiyor.
Zafer Özcan-(14.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.