Kiþioðlu benden akýl ararsa
Geri dursun dalkavuktan, yiyenden.
Eðer iþler bir gün sarpa sararsa
Hayýr gelmez kardaþýndan, yeðenden.
Bu dünyada her kiþiye sýr verme,
Olur olmaz iþleri de çevirme.
Sen sen ol da arabaný devirme
Geçemezsin sonra akýl verenden.
Varsýllarýn dünyasýdýr bu dünya,
Ötekinde onacaðýz biz güya.
Dokunursan bir sabuna bir suya
Çok çekersin sen bu baþa gelenden.
Sakýn beyler bahçesinden gül derme,
Aða, paþa gibilere yüz verme.
Düzen bozuk olsa bile sen görme
Aman kardaþ hep geri dur görenden.
Sen seni bil, sen seni bil, sen seni,
Yoksa kardaþ patlatýrlar enseni.
Ortadan git ha göreyim ben seni
Yerini bil, ayrýlma hiç töre’nden.
Yeter kardaþ çok uzatma dilini,
Kolun gider kaptýrýrsan elini.
Koparýrsan bu sazýn bir telini
Bil ki seni koparýrlar yörenden.
Hayati Tahsin YILMAZ
(1965)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.