Ayrılık Mümkün

içimden yokuþlar yürümek geçer
kirli bir arada kalmak duygusunda atlý
boþa giden bir bardak sudan sonra
ölmek istemek sýkýsý gibi
seni bulamamak...

güneþi alalým aramýza
aramýzdaki aydýnlýk
örtsün üstünü ayrýlýðýmýzýn
ayný ayrýlýkta
gölge korkularýndan boþa düþerek
kokusu çýkmadan
kör çýkmazýn
ve bir daha deneyerek
provasýz özgünlüðümüzü
zamaný zamansýzlaþtýrmakta...

ikindi yaðmurlu gül yine
yine uykuyla ölümü karýþtýrýnca
kitabýn üzerinde irkilsin çocukluðum
ve demek aðlarsa aðlasýn martý demeden de
ayrýlýk mümkün
ihtiyar mat aðaçlar
eski mahallelerle bir gelir aklýma
sen ayrýlýkla
nedensiz bir ölümde sade
oturduðu yerden sevecek tanrý
bu beklentisizliðimi...

savaþlar kýrar çocuklarý
bir kadýn aç býrakýlýr
bir adam onurundan yaralanýr
çamaþýrlar toplanmadan balkonlardan
hasta bedenler düþer yollara
kýrýk saksýlarda düþlerim kanar
sen hep bir adým öteden yürürsün
hani ayrýlýðýn unutulduðu anlardýr
umudum kýrmýzýyla maviyi ayýrd etmez
dünya bir iþçi þehri olur
kötülüðü kalmaz hayatýn
ayrýlýk uzlaþýr kahkahayla...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: