Karanlýklarýma ýþýk oldun güzel yüreðinle, Daðlarýn ardýndan doðan güneþ gibi girdin gönlüme, Ne dersin var mýsýn benimle uyanmaya yeni güne ? Sen benim için gönderilen bir meleksin sanki.
Gecem, gündüzüm aydýnlandý neþe doldu yüreðim, Ben bundan sonra aþkýnla yanan garip bir köleyim, Sende benim için ömrünü adar mýsýn söyle bileyim ? Benim için ömrüme katacaðým bir kelebek deðilsin inan ki.
Sen yokken ýþýðým söner her yer karanlýk, Düþlerimde bile yol bulamam hepsi karma karýþýk, Nedir bu yar nasýl oldu biz böylesine uzlaþtýk, Her gün seni gönderen yaradana þükredeceðim bil ki.
Zafer Özcan-(11.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.