hey analarýn anasý
gövdesi orman, yüzü ay kadýn
kendini daðlara taþlara
derelere, çaylara sakladýn...
orman kadar bereketli
ceylan kadar çevik
rüzgâr kadar hýrçýn
çaðlayan sularca hareketlisin...
söyle ne zamandý
ay doðdu, düþünden uyandýn
daldýrdýn ayaklarýný suya
bir su perisi kadar üryândýn...
cömertçe sundun güzelliðini;
diyorum ki þimdi sana,
çatlasa saklandýðýn kayalar,
fýþkýrýr gövdendeki billûr pýnar
þimdi hüznünü bürünmüþsün
baþýn dizinde, yine üryân
su gibi akýyor düþlerin
geziyorsun aþk denizinde
caným öyle istiyor ki,
dokunur dokunmaz ekranda
duymalýsýn sýcaklýðýný elimin
gamzeli gül yanaðýnda...
Þaban AKTAÞ
20.01.2014