OYSA DÜNYA DEĞİL BEN YIKILDIM GİDİNCE
Ben ne depremleri, görürdüm içimde
Sen gözlerini, sliyordun gizlice
Giden son vapurun, ardýndan bakarken
Oysa dünya deðil ben yýkýldým gidince...
Doðacak bir günü, beklerken içimde
Yaþanacak çok þeyler, vardý gönlümce
Doyumsuz yaðmur, bulutlarý geçerdi
Son günlerini, yaþarken gündüz gece
Oysa dünya deðil ben yýkýldým gidince...
Beklentiler hep masum, habersizce
Ölümsüz aþkýn, son bulacaðý gece
Oyunun son perdesi, oynanýyormuþ
Nerden bilirdim, biten aþký gizlice
Oysa dünya deðil ben yýkýldým gidince..
Oysa hiç yaþamamýþsýn, sen gönlünce
Ne zorluklar yaþadým, sana gelince
Yaþamayý þans bildim, seni sevince
Oysa dünya deðil, ben yýkýldým gidince...
Behçet Bük
252/22.1..2014/Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.