SUS ZAMANI EY GÖNLÜM...!

Karanlýk ah karanlýk...! dibi görünmez kuyu
Yangýnlarda bir yürek...! yandýkça kavruluyor
Nicedir hasretinde arar gözüm uykuyu
Ne zaman nefes alsam küllerim savruluyor.

Dýþarda fýrtýna kar...! ne zaman gelecek yaz
Adý; kaderdir deyip, dili baðladým sustum
Saða dönsem uyku yok sola dönsem hep ayaz
Bu ne bitmez ýstýrap, zehir yedim kan kustum.

Adýný bilen var mý sevda nedir söylesin
Meleklerden sadece Azrail mi can alýr
Düþtüyse bir yangýna artýk gönül neylesin
Her gidenin ardýndan bir tek gözyaþý kalýr

Her yaný düðüm düðüm, çözülmez bir kördüðüm
Sevmek mi zor ölmek mi arasýn da var mý fark
Sus zamaný ey gönlüm...! ilmek ilmek ördüðüm
Aþk denilen bu hýrka, bil ki; ateþten bir çark...!

Söylesin mihriyle mah, konuþsun benle gece
Her an neden gezerim ruh beden ayrý yerde
Silinmez baht karasý, yazmayla hece hece!
Aþk bir ömür deyip de, gönül verenler nerde?

ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ / ELÝF KESKÝN KARABULUT







Sosyal Medyada Paylaşın: