uzanmýþtým sedire, öylece yatýyordum
Çýkýp fikrin birinden,birine batýyordum
Ýniltiyi andýran,bir ses geldi sedirden
Mýzrak mýzrak tüylerim,kulak kesildim birden
Sedir; þu bizim sedir; herkesin oturduðu
Hali lisana gelip,doldurdu tüm boþluðu
Baþladý anlatmaya,varlýk ile yokluðu
Sesinde bir dinginlik,sanýrsýn, sedir,kuðu
Tohumdum bir zamanlar,hüzün yüklü bir tohum
Oturmuþ kucaðýna, annemi dinliyordum
Bir gökdelen terasý, koca bir çýnar annem
Gideceksin diyordu,gideceksin bir tanem
Anlamýyordum tabii,aþýk olduðum sesi
Gözünün yaþ izi var yanaðýmda busesi
Ve bir gün soru verdim,nereye gideceðim
Az kaldý kuzum dedi, sana öðreteceðim
Çok yakýnda bir tufan bir kýyamet kopacak
Kýracak dallarýmý ve cüssemi sarsacak
Bu rüzgar dindiðinde,sen gitmiþ olacaksýn
Topraða tohum girip,ben diye doðacaksýn
O gün anlamamýþtým,aðlamýþ dövünmüþtüm
Alamaz beni kimse;diyerek övünmüþtüm
Acý bir tebessümle,yüzüme baktý annem
O esnada patladý,bir rüzgar ki cehennem
Ne kadar sürdü bilmem,savrulmuþum düþmüþüm
Kendime bir geldimki; hakikaten ölmüþüm
Toprakta aciz tenim,üstümü örtmüþ çamur
Bu daha baþlangýcý, hayatýmýn;hele dur
Durmakta ne kelime,þaþýp dona kalmýþtým
Gözlerim fal taþýydý ve sanki bunamýþtým
Demek ölüm son deðil,baþangýcý hayatýn
Ýlmi lisan ediyor,hayatý bir nebatýn
yegin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.