Aşksız uğultu...

Sahipsiz hüznün taþtan krallýðýn
Ýsyankar eller eriyen balyozudur tanrýnýn
Binlerce kalesini yýkýyor ruhumun
Kayýtsýzlýðýmýn gülümseyen küllerini parçalýyor elleriyle
Bir derinin kemikten ayrýlmasý kadar sancýlý
Soluðumun tütünsüz geceleri
Gýrtlagýmda duraksýyor zehirli duman
Tuzak þehirlerin
Baðýþlanamayan gölge darbelerinde
Külleniyor nöbet aðlayýþlarýn
Önceye tutsak düþlerim
Sensiz düþüþün ortasýnda
Vazgeçiyorum seni düþünmekten
Nedensiz sinmiþ göz yaþýma kokun
Hýçkýrýk denizi isyanlarýmla kuruttuðum
Yakýyorum sevda þarkýný uyutup
Bir çýðlýk tutulmasý kaldýrýrken baþýný ayýn
Dünya söküp atarken yüreðini
Ölüm denen coþku
Kör olup çalsana kulaklarýma sen
AÞKSIZ uðultunu
Kara perdeni çek gözlerime
Gömüldüðün sularýn altýndan
Ruhumun kara deliklerine çekilen
Hüzün bulutlarý ýslanýrken
Aðlýyorum boþluðuna kalabalýðýn
Ve;
Sensizlik aþýndýrýyor Sevda kayalýklarýný

Recep Yeþil
Ataköy...
Sosyal Medyada Paylaşın: