Özlemek mi Özlemin en aðýrý bendeydi Gözlerin kristal bir þehir gibi daðýlýyordu bakýþlarýmda Anýlar diyordum anýlar özlemin merhemi sanki Düþündükçe uykularým kaçýyor seni düþüyor Seni üþüyordum özlem kokan gecelerde
Nefesim kesiliyor bir radyo açýp hayallere koþuyorum Ne zaman bir yaðmur düþse pencereme Sen diye açýyordum perdeleri Yer gök sen kokuyordu sanki
Özledim aþk çukuru gamzelerini Özledim en masum tebessümlerini Özlem çay içiþlerimizi Özlem anla bizi...
Çöl olsan kar gibi düþerim gözlerine Santim santim eririm özleminle Çýlgýn gecelerde uzun seferlere çýkýyorum Hayalini kokuyorum þiir hasreti çeken kaldýrýmlarda
Seni yürüyorum mýsra mýsra Sana yürüyorum en keskin düþlerde Umut ediyorum bir vuslat vaktini Gücüm yetene kadar
Yusuf Usuð
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yûsuf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.