sen deli bir gün gibi aþýp giderken daðlarýn arkasýna önce nefesim eksildi kuþlar kanatlarýný yaktý ayný gökyüzünde aklým hiç bilmediðim bir þarkýda takýntýlý Nerelerdesin
kim tutar ýsýnmak için parmak uçlarýndan her iklimin yaðmuru baþka yaðar aþk hangi yaraya bir parmak baldýr soðuk geceden üþüyerek sýzarken sabah ayak izsiz yürünmezmiþ ayrýlýða hangi omzun sýcaklýðýdýr içine dokunan hangi yastýða aðýrlýktýr baþ izin kimin yataðýnýn helalliðiydi bedenin kýrýk dökük bir söz çukurundan kayýp düþerken dilin sen üveyleþtiðin gün ay yabancýlaþýr bakýþlarýna her ölü kendiyle yüzleþir dudaklarýndan öperek kanatýr Azrail
hayatta var olmanýn savaþýný verirken her yazýlan bendim her kalem onun kadar acýlý ben hayata biraz daha sancýlý yürek sancýma konuk olan bir hüzzam yürek kýþý geçirdi hangi yaraya merhemdir bir kadeh þarap
hangi baþak devrilir önünde yolun tersine düþüyor rüzgarýn soluðu yeni yeni renkler buluyor düþlerim siyahý al beyazýn adýný anamýyorum bir yapraðýn kuruluðunda düþüyorum
yolunu kaybettiðim þehirlerin aklýma yer eden kenar mahalle inleyiþleri tüm þiirler geleceðine bir düðüm sürtünerek peþrevin yüzüne yine yoruldu keman ellerim üþüyen þubat her sözcüðe bir mezar kazar
içime dolarken sahilin gözyaþlarý avuçlarýmda dert ortaðýmdýr saçlarýndan birkaç tel delirdi diyor dost ahbap sabahlarý pencerelerden hayalini kazýyormuþ ellerim gücüm yok geceye kafa tutacak gelme yemin ediyorum ruhum yaralý
dudaklarýmýn uçunda kývrýlýp çýkmaya utanan yaralý bir feryadým þimdi yüreðimde tutuþan cehennem saçlarýnda dolaþtýðýnda düþersin bir ayyaþýn içkisinin son damlasýna aðzýn dolusu küfür ederken denize basar isyanýný susturamadýðý çýðýrtkan martýlara þiirlerin ucunda yakar kendini çayýr çayýr sýtma nöbetleri tuttukça yatamadýðýn yataðýný hangi düþe sürsem ellerimi sen kokuyor tenim yaðmurun kýrýlganlýðýnda abdest alýrken yer yüzü unutma sevgili þiir yazan yüreklerde ölür