yaðmur sonrasý sen koktu ortalýk nefesim açýldý ciðerlerime iþledin sanki yýllardýr sigara içen ben deðilim oysa ne güzeldi senin tiryakiliðin
elimdeki kahvem ellerin gibi sýcacýk ve güven veren köþedeki kitap sen gibi yarým kalmýþ okunmayý bekleyen
anýlar rüzgarda cilveleþiyor açmam camý içeri girerler sonra kahvem soður da o narin ellerin üþürler
cama vuran damla seni sordu þu yalnýz serçe sana uçuyor güneþ ufuktan yüzünü gösterdi gülerek umuda selam veriyor
anladým ki bende nefret yerini þefkate býraktý sende anlamasýn ki umut bize çok yakýndý yürek hala seni sever belli gel de azat et hüzün denen illeti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.