ÖLÜME ÇIRPINACAĞIM GÜN

yýllarca içimde demleyip
sakladýklarýma þimdi yabancýyým,

baþka yataklarda döllenip
rengi deðiþen aðýr kokulu
yolculara benzemiþim artýk.

kýrýk dökük sevgilerime bile
esneyecek gücü
göremiyorum onlardan.

o bir zamanlar küçük bir dozundan bile
fýrtýnalar koparýp nemalandýðým
heyecanlardan çok uzaðým.

neden devrildi hangi hataya meyil verdim ki;

ruhumda kurduðum bütün minareler
yýkýldý bir bir.

kimin öðüdüne takýldý
aklýmýn hücresi
anahtarlarýný kaybedip.

ruhumda dönüþüme uðrayan
hangi köklerden habersizim

aðzýmda þiþmeye baþlayan küfürlere
kýrmýzý þiþeler hediye edip,

kokuþmuþ iftiralar
emanet etmek istemiyorum.

þimdi yüzüme baksanýz,
suratý sirke satan
acayip bir gölgeyim
varlýðý yalnýzlýða bölüþülen.

bazen soruyorum kendime
karanlýk þehirlerin meydanlarýnda
gezinen onca sirk maymunlarý varken
neden ben Tanrým ;

kanla kemikle ve etle örülmüþ
bu bedenin zamandan aldýðý
koparmaya çalýþtýðý sermaye ne ki;

kader zaten süpürmemiþ mi
bütün kötülükleri
bedeli ödenmeyecek mi
aldýðým her nefesin karþýlýðý

o zaman neden içimde ki sýrlara
þimdi ölesiye yabancýyým
ve neden hala direniyorum ki
bu anlamsýz dünyanýn
yalancý tüccarlýðýna,

bu benim oyunum;

aklýmýn yokuþlarýnda beslediðim
kara rüzgarlarýn
býraktýðý kirli gün batýmlarý
býrak benim dudaklarýmýn
arasýnda çözülsün.

ölüme çýrpýnacaðým gün
acý gözlerimin mezesi olsun
iyi olmaktan bana
kanat çýrpacak beyaz kanatlý kuþlar
nasýlsa müjdelenmiyor.

AÐLAYAN NÝSAN


Sosyal Medyada Paylaşın: