Hasan Hazara Hasan üç pislik, üç soysuz kirlettiler seni ve ben koruyamadým arkamý dönüp býraktým tek baþýna sen yapmazdýn ayný þeyi korurdun beni sahip çýkardýn bana “Emir sahip” derdin sahip deðilim Hasan ben sana sahip olamadým Hazara Hasan bahtsýz Hasan yazýk bana, tüh bana bir taþ atamadým soysuza baðýramadým semaya sustum Hasan sustum konuþamadým Hasan
kurbanlýk koyun gibi baktýn soysuza baðýrmadýn, durdun öylece tükürmedin soysuza Hazara Hasan bahtsýz Hasan
yýrtýk gömlek, kanlý pantol ve elinde mavi uçurtma sessizce uzattýn bana konuþmadýn bir daha uyudun, bir de hep uyudun hazara Hasan bahtsýz Hasan
hatýrladýn mý Hasan tepedeki nar aðacýný hani Ali’nin býçakla kazýdýðý “Emir ve Hasan, Kabil’in Sultanlarý” ben artýk Kabil’in yüz karasý Hasan, ben artýk Kabil’in maskarasý
o yaðmurlu günde döþeðin sýrtýnda çýktýn gittin Kabil’den ve geriye örselenmiþ bir yürek býraktýn
Hazara Hasan bahtsýz Hasan “ sahip” þimdi sahipsiz “ sahip” þimdi sensiz
(Not:Uçurtma Avcýsý romanýndan esinlenerek yazýlmýþtýr.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
erhanbay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.