Hiç gereði yokken ruhlar âleminden geldim anne karnýna düþtüm, Pýhtýdan cenine dönüþürken hayatýmý bana anlatan rüyalar gördüm, Ama aðlamadým, hayýr aðlamadým. Belki sonsuza dek yuvamda kalacaktým, Annem beni doðurunca ýnga ýnga diye aðlamaya baþladým, Ne gereði vardý, þu iðrenç yeryüzüne düþmenin! Henüz ceninken bana besin saðlayan kordonu boynuma sarýp intihar etmeliydim. Artýk çok geç bazý þeyler için. Bazý þeyler için geç deðil sanki… Bir sabah vakti güneþin doðuþunu seyretmeli, annemi düþünmeliyim. Ve Tanrý’yý? Öte tarafa gitmeden önce de bu dünyanýn güzel olduðunu kabul etmeliyim artýk. Böylece öte tarafta da bu dünyayý özlemle anmak için bir sebep olmuþ olur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ccelayir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.