çocukluk evim kerpiçten belliki babamýn sýrtýnda yükselmiþ gittiðinden beri beli hep biraz daha kambur pencereleri kýrýk düþmalarýn rüzgarýna her daim açýk ne komþumuz oldu sýðýnacaðýmýz nede yaðmurdan koruyacak çatýmýz özlemlerimizin yangýný aydýnlatýrdý gözlerimizi
çocukluk evim bahçesindeki zambaklardý tek arkadaþým ne çok derdimi dinledi ne çok koktu titremelerim gitsin diye kýyamazdým koparmaya
kendimde toplanýrdým açýlan her kapýda mahkumuydum özlemlerimin
çocukluk evim hem yaþamýmda var olan hiç yaþamadýðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.