‘’Olmaz olasý hayallerim deðil, Beklentilerdi beni yok sayan. Ýnan yok sayýlmak deðildi bana koyan. Seni yaþayamadan dar aðacýnda sallanan ben…’’
Belki de istediðin kiþi deðildim Belki gözlerimde kaybolmadý düþlerin Gülüþünü sevdim en çok... Seni gülerken görme çabam bile bir belkinin eseriydi...
Belki de seninle sokaklarda kaybolma ihtimalini sevdim Belki seni sakladým kuytu köþelerime Seksek oynayan çocuksu hallerinde Seni yaþamayý istemem bile bir belkinin eseriydi...
Ben sende yaþattýðým belkilerimin esiri… Sen keþkelerinin maðlubu oldun …
Belki de seni son görüþümdü Belki sana son sarýlýþým Senle buz kesen sokaklarda yürüyüþüm Elini tutma çabam bile bir belkinin eseriydi...
Düþler yetmedi Gülen gözlerin sahiplenmedi… Ve sen gittin... Ben ihtimallerimle yine sana bittim…
Yunus Özkan
12.01.2014 / 00:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.