HASAN BOĞULDU

Yüksekoba’nýn yörük güzeliydi Emine.
Oturmuþtu yüzünde güzelliði demine.
Arkadaþtý, sýrdaþtý, yardýmcýydý kimine,
Gençlerin caný feda yeleðinin simine...

Zeytinli ovasýnda bir gariban bahçivan,
Maharetli, efendi sevgi dolu bir civan.
Geçinir giderlerdi bir kerevet bir divan.
Dul anasýyla evde yufka yürekli Hasan.

Edremit’te Çarþamba günü canlanýr hayat.
Daðdan, bal, peynir, çilek, bin bir endemik nebat,
Ovadan, mevsiminde taze güzel sebzevat.
Yayladan, hasat sonu kurusundan bakliyat.

Emine’yi Hasan’ýn, burda kesti çizgisi.
Karþýlýk buldu kýzdan yanýlmayan sezgisi.
Tanýþýp anlaþtýlar, böyle imiþ yazgýsý.
Dilimizden düþmeyen bir sevdanýn ezgisi.

Hasan obalýlardan istedi güzel kýzý ;
"- Ýçgüveyi gelirsen, yüklen kýrk okka tuzu!"
Beyoba molasýnda gayri tutmadý dizi.
Terine karýþýnca yaktý sýrtýný sýzý.

Gökçebük göletinde yýðýldý kaldý Hasan,
Kýz yüklendi çuvalý, dedi: "- Ardýmdan davran!"
"- Utanýrým obandan, eðer bu ise ferman,
Onlara makbul deðil, yükü sýrtýna vurman."

Yörük kýzý inatçý, boþ lafa karný toktu.
Yürüdü obasýna, çuvalý eve soktu.
Yüreði dayanmadý, engel olanlar çoktu,
Gece býrakmadýlar sabah da Hasan yoktu.

Ýnerek Gökçebük’ü Sütuven’i dolaþtý,
Sel suyuna kapýlmýþ yazmasýna ulaþtý...
Sonrasý dere boyu koþuþturma telaþtý.
Vadiye bu sevdanýn hatýrasý bulaþtý.

Gökbüvet’i besleyen ince deredir Güre.
Hasan nasýl boðulur, ayaðý bassa yere?
Bit yeniði var bunda söylemezler ellere,
Dolandýrýrlar lafý getirirler sellere...

Hasan’ýn boðulmasý dokundu onuruna,
Oturdu Gökçebük’te göletin kenarýna,
Saldý yürektekini gözünün pýnarýna,
Asýverdi kendini Emine Çýnarý’na!






Sosyal Medyada Paylaşın: