Yar… Beni benden alan Bir sýr var Ne vakit tefekküre dalsam Umman karþýma çýkar Þehre muhtaç sýrlar, Hikmetine sual edilemeyen Hakikatler gam olan efkârlar Ýçime hüzün tohumlarý ekiyor yar, Vuslata olan firkat Ne kadar samimidir içim yanar
Þair Ve þaireyi dinliyorum Kandan ve besinden Mücerret olan sütü düþünüyorum Analýk vasfýna ulaþmýþ Nice mahzun kadýnlarýn Dramlarýna þahit oluyorum Baba denen hergelenin Kayýrsýzlýðýna þaþýyor Ve arsýzlýðýný bir yere koyamýyorum
Ruhumun Yýllara matuf Hicran damlalarýný Yazsam ne olacak Artýk gül Eskisi gibi kokmayacak, Laleler gün yüzünü beklerken Soðuk alacak Bilmem ki insan ne zaman Aklýnýn ve vicdanýnýn zaviyesinden Nazar etmeye baþaracak
Millet Hastalýk müptelasý oldu Hekim, hâkim ve yandaþlarý Hakký ve hukuku unuttu Ekran bulan kim varsa Nümayiþ uðruna Varlýðýndan vazgeçmeye soyundu Setreden her kimse ibretten Ziyade zihnin ve kalbin Abluka altýna alýnmasýna aldýrmadý
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.