offff
gözleri masumiyet aynasý, gamzesi hüzün damlasý..
biliyor musun berkin..
ufak-tefek taþlarýyla meçhul þehirden
minik elleriyle toplarken yoksulluðu
çok deðil.. henüz altýsýnda söndürdüler çocukluðunu
adýna kader dediler, celladýna kamyon
ölüm utandý o"nu kucaklamaktan
seni sarmaktan da utanýyor hala görüyorum..
sen uyurken
bir kez daha vicdanýmýzý zýplatan
kan kokusu sindi þiirlere berkin
baþaklar aniden doðrulup yol olsa da onura
rüzgarýn payýna çaresizlik biçtiler
yine de indirdik umudu filikalardan
ahh sular yükseldikçe çýrpýnan kuþlarý görmeliydin
çýrpýndýkça sustular derin maviliðe
çünkü hayat henüz altýsýnda oturtulmuþtu
ölüm sofrasýna
biliyorum..
ne türküler soður yüreðimizden
ne de sözcükler yýkýlýr aðlayan taþlarýn kimsesizliðinden
ama sen
sen yine de gülümse kardeþine berkin
gülümse ki yerde kalmasýn ah"ýmýz
...
bundan sonrasýný
senin avuçlarýna býrakýyorum.. sakýn unutma!
herþeyi unutturabilecek yeteneðe sahip olan zaman,
vicdaný köreltmede yetersiz ve beceriksizdir
...
bak yine
gözlerimde öfkeye tutsak edilmiþ bir anne kaygýsý
ellerimde isyankar bir mahkumiyet arenasý
ýþýldamakta..