GECİKMİŞ BİR İTİRAF

I.ÝTÝRAF SANA VE BANA DAÝR


Ne Ýstanbul kadar çok sevdiðim oldu
Ne de aylardan Þubat’ý sevdim
Gittiðin zaman Sustum en çok
En çok güldüðün zaman sevdim seni

Asude bir bahardý sanki
sanki hayali bakýr renkli
bir geceydi hepsi
Ve gençliðimi býraktýðým bu þehir
bu þehir yamyam çýðlýklarýna karýþmýþ
bir uðultuydu kalbimi aðrýta
bir ihtimal kalmýþdý aklýmda
sana ve bana dair
sustuðum zaman sevdayý hatýrlatan

aðlayarak okuduðum
romanlarýn sonunu getiremiyordum
tuhaf tuhaf gülüyordu sonra
çiçekler büyütüyordum
biraz buruk
türküler söylüyordum
biraz boðuk
hemzemin bir yara kapanýyordu
hepsi bu

Gözlerim yorgun gönlüm hasta
Aþk diyordým
Ne zor meslekmiþ usta.

Ýþte
zencefil kokulu
bir yalnýzlýktý sadece
sadece uzamasýydý gecelerin
-ve bilmecelerin usta!
Gecikmiþ bir saatinde gecenin
Yýldýzlarý bir tesbih gibi dizerken
çentik atýyordum kalbime
hatýrý sayýlý günler için
Ki kalbim "Can elmasým"

Yazýlar yazýyordum
Gazetede fotðraflarým çýkýyordu
-Benim Veremli Fotoðraflarým.
ölümümü düþte gören dostlarým arýyordu
Tebrik kartlarýna boðuluyordum
kara gün dostlarým

neyleyim
ama
sen yoktun.

II.ÝTÝRAF ÞU BENÝM KÖPEK YALNIZLIÐIMDIR

Gece raylar uzardý
trenler uzardý sessizce
þubat bir cemre vakti
kanatlandý düþlerim
cebimde bir ayrýlýðýn buzdan fotoðraflarý
-veremli fotoðraflarda"
dona kaldý gülüþlerim

trenler hep kara çalýyordu
dumanlar hep kara
bir mücrim bekliyordu
yorgun istasyonlarý
bir kampana çýðlýðý uzar yalnýzlýklara
bir kampana çýðlýðý ölümün ölüþ vakti

ve hayaller
hayaller ki kalp kýran
hayaller ki kor ateþ
ve keskin tütün kokusu
siyah sükut renginde her dem
ve mona Lisa’nýn gülüþü
bu kadar güzel deðildi.


III. ÝTÝRAF YÝNE YALNIZ SEN

Belki þarkýlar çalýyordur
bir eski zamandan kalan
bir tütsü
bir koku
bir hercai hülya gibi
belki bir mýsra olur
sustukça dudaklarýna saplana
bir mahzun
bir acemi
bir unutulan rüya gibi

Ben ellerin sevdim yalnýzlýk sonrasý
Ellerinle öldür beni ellerin ateþ dansý
kufi bir hat gibi son kez bak gözlerime
varlýðýn bana aðýr yokluðun baþ belasý

trenler hep kara çalýyordu
dumanlar hep kara
bir mücrim bekliyordu
yorgun istasyonlarý
bir kampana çýðlýðý uzar yalnýzlýklara
bir kampana çýðlýðý ölümün ölüþ vakti

IV.ÝTRAF BANA DAÝR

Bu sloganlar bu çaða
bu sevda bana deðil
som altýndan yataklar
küskün kadýn yankýsý
gözlerinde tuz var
istersen biraz eðil
"memleketim ve sevdiðim"
uzak vefa þarkýsý
bu sloganlar bu çaða
bu sevda bana deðil

gözlerim yorgun gönlüm hasta
aþk diyordum
ne zor meslekmiþ usta

önümde heykelleri var
yeminlerin tövbelerin
ve koltuðumun altýnda kitaplar
hatýralarý ölü þairlerin
ve aklýmda pürtelaþ bir intihar
ölünce bir ihtimal görmemeliyim

böyle gittiðin zaman sustum en çok
en çok
aðladýðýmda
on dokuz yaþýndaydým

yani bir þari parçasýydým
þunun þurasýnda
yakama klas bir duruþ takýyordum her zaman
uzun boyuma ve uçuklamýþ dudaðýma
kumral bir ýslýktý en çok yakýþan

ve hayaller hayaller
önce týlsýmlý bir öykü
ve sýcak çocuk düþleri
içimde saklý her an
ve rüyamý diþleyen onun rüyasý

Ki onun sözlerinde gördüm
duyduðum þiirlerin külde diriliþi gibi
ne leyla’nýn ibriþim renkli gülüþü
ne aslý ne zin’in þarkýsý
Bu kadar güzel deðildi

V.ÝTÝRAF SON OLANI SANA DÖNDÜM

Sana kendimi getirdim
ve ýslanmýþ kelimeler
yalnýzca bir þairim
boyum endamým hepsi bu
birde anlýma vurulmuþ
unutamadýðým türküler
birde kendimi getirdim
kendimle beraber

yüreklerin kokuþtuðu bir çaðdan
-dimdik ve sapasaðlam-
zehir zenberek þiirlerimle
bir mavera sonrasý
bir gül gibi kýrýlgan
-beþ yýl-yandým
inSANA döndüm
sana döndüm
aþk yanmak mýþ asýrlarca
asýrlarca yanmaya döndüm












Sosyal Medyada Paylaşın: