Sel gibi akmýþtýn gönül baðýma
Þaþkýna döndürdün bilemedim ki.
Bahardýn ömrüme, can otaðýma
Severken yandýrdýn bilemedim ki.
Tamda bulmuþ iken cana cananý
Gözüme bakarken bana yananý
Aþkýn þerbetini ruha sunaný
Zehire bandýrdýn bilemedim ki.
Bana diyordun ki; ey! benim caným
Sevgi demlerinde en güzel yaným
Sinemde sevincim, damarda kaným
Söz ile kandýrdýn bilemedim ki.
Her zaman diyordun; suskun dilimsin
Sana eriþmeyen hasret elimsin
Saçýmý okþayan bahar yelimsin
Zerreye böldürdün bilemedim ki.
Sevdan yüreðimde kanayan yara
Kabuk baðlamýþtý sanki bir ara
Gönül meyletmedi hiç intizara
Katlimi bildirdin bilemedim ki.
Yaþama amacým ömrüme nefes
Ruhumu okþayan ahenkli o ses
Ýstemem kalbimde gündelik heves
Giderken öldürdün bilemedim ki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.