Küsurat bana kalsýn sadaka aldým farzet Yüksündüm cana halsýn nafaka saldým farzet Feleðim elden alsýn afaka daldým farzet Ah dünya yalan dünya feleðime uy gitsin Biten günüm dündü ya günü güne koy gitsin!
Ýstiyorum demekle kahrolayým olmuyor Biliyorum emekle kahrolayým almýyor Ýster at ister ekle kahrolayým bulmuyor Ah dünya yalan dünya sen de benden doy gitsin Biten günüm dündü ya günü güne koy gitsin!
Bozuk gittiðim yollar bilseydim çýkar mýydým Sarýp sarmalar kollar olsaydým býkar mýydým Bahar gelmeden sollar bulsaydým yýkar mýydým Ah dünya yalan dünya beni benden say gitsin Biten günüm dündü ya günü güne koy gitsin!
Ýki lafta bir sözde kalbim arar yerini Derman mý kaldý dizde yaran sarar derini Caným soluyor özde bana karar serini Ah dünya yalan dünya yokum dersen cay gitsin Biten günüm dündü ya günü güne koy gitsin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.