Rüzgar İterken İleri Geri

iki bina arasýna gerili ip
figür çiçeði avuç içi kadar
basit ama
sarýlýrken dünyasýný kaybeden bir sevgiden gelir
rüzgar iterken ileri geri

duyduk ki boþluða sýðmayan bir þey yok
kahkahalar indirdik betona deðdi
çabuk kuþlar havalandý
saklý kanatlarýnda tedirginlikler
garip bir düþünce kaldý
içimin kirlendiði

o bu rüyayý bir yokuþun baþýndan seyrediyor
yükselmiþ ve yorulmuþ gibi
ardýna baksa sonsuz bir uçurum
önünde dünyanýn dibi

aklýmýzý bir deliyle deðiþtirirsek gidebiliriz belki
o bize köpüklü mýrýltýlarý ile aðzýný verir
bizde gözlerimizi sunarýz acý duymasýn diye kimse
kara kara düþünüp
geçinip gideriz týrlak

içinde akan nehirler saydam ve sesiz olsaydý
buðusuna yenik düþmüþ bir çiçek olurdu vakit
o vakit sormazdý akýp gitmeler
tutunup yaþardýn ýþýðýn kadar

öyle çok geliyorsunuz ki
acýlarýmýzý azaltalým derken
renklerinizi uzatýp
burasý güzel
burasýda hafiflemiþ düþünceler yaðmuru
bedeli ödenmiþ tüm aðýtlarýn
karýn altýnda sevinçle bekleyen bir ot olmasý umuduyla
kalbini soldurmaya geldik
derlerse
ve korkularýmýz azarsa asla
bu yol bitmeyecek mi

sen kimsin ki bu kadar kalabalýðýn içinde
belli belirsiz ellerini havaya kaldýrýp
labirentler çizip çaresizlikler asýyorsun aramýza
sus
týrnaðýn acýr karýþýrsýn ölüme
sevgi kaldýrýmlarýnda uyur
uyanamazsýn
vurulursun kalbinden.








Sosyal Medyada Paylaşın: