Sen, bebek katili! Bilir misin sefaleti, sefili, Senin için çöplükler; Ýnsan seli. Týmar etmeye çalýþtýðýn akýllýlar; Senin için deli, Kendini týmar etmemiþsin besbelli.
Sen, her saat küfür yiyen kukla, Ýplerin kimin elinde acaba, Ýnsanlarýn muhtaçlýðýn da para kokusu alýyorsun; Kokla! Taktýðýn maskelerin arkasýna; Cüzdanýný sakla, Takýndýðýn tavýrlarla; Sorunlarý ört, sorunlarý atla, Heba et herkesi, attýr takla, Çamurlar atarak etrafa; Kendini pakla, Düzensizliðinle sen! Düzeni yokla, Hangi köle tacirinin maskarasýsýn; Sevgili kukla!
Sen, utanmak için allýk sürünen yaratýk; Ruhunda bile yazýyor ’Satýlýk’ Suç, ceset, kan; Ve kullandýðýn sözde iman, Sofranda sadece katýk. Dikkat ettin mi yüzler asýk; Düþünceler þaibeli, Düþüncelerin pis, düþüncelerin atýk, Vicdanýna bant çekmiþsin; Vicdanýn çarpýk, Ýnsanlýðýn sapýk, Ve yaptýklarýn; Býrakýyor iblisin aðzýný açýk.
Þiir-Çalýþma: Sefa Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.