belki de sadece bize verildi
yiyemesek de lokmanýn büyüðünü
o en büyük sözü söyleyebilme hakký
þairiz biz
ve hiç tahmin edemeyeceðiniz haklar vardýr
bizim yüreklerimizin yasalarýnda saklý
þair olduðumuz için kelepçe yaparýz
parmaðýmýza taktýðýmýz
o gümüþten. o altýndan. platinden halkalarý
ve korkularýmýzý…
kilidinin ucundan sallanan zinciri sanýrýz hayatýn
aþka koþarken…
nedense hep beyaza döner
onu anlatýrkenki gözü karalýðýmýz
lakin yüzümü kýzartmaya yetmez
yazabildikçe koyulaþan kýrmýzýlýðýmýz
þiirlerimizden yansýyan yüz
birazcýk yüzsüz
ve bilmezsiniz. biz...
varaklý aynalardan yansýyan o masum yüze
aslýnda evvel eskidir küs…
saklanmak gibi bir kaygýmýz yok
yazmak belki de tek hakkýmýz
orada bulabilirsiniz
þiirlerimizin alnýnda ayan beyan...
biraz tuhaf. kuzey taraf.
sahaf tozlu yazgýmýz.
meydanda olmaktan hoþlanmasak da
meydan okumaktan hiç kaçýnmayýz
ve mýsra. ve kalem ve samankaðýt aþký
bir býçak gibi kemiðe dayandýðýnda
seslenebiliriz birden
bre þair!
gel beraber bir þiir yazalým diye
yazar mýyýz?
yazarýz!
sonra þiir aþka damlar
aþk da þiirin üstüne.
kaðýt tutuþur
kalem tükenir
þiir kalýr
þair yanar!
hani bir söz vardýr ya
"adam olana bu bile çok." niye?
hak hukuk iþte buraya kadar.
þiirini aþkýnda
aþkýný da þiirinde yaþar
ha bire küstürdüðünüz
gözleri kül küspesi renk
gül kisvesi ardýnda
günsüzlüðe tutsak
bizim gibi adamlar!
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.