ayin baþlar aþk düþer kutsal sessizlikten...
döþemenin gýcýrtýlý sözcüklerini rehin aldým
boþ beyaz hayallerden yaptýðým ahþap sayfalara yazýyorum seni
keþkenin hiç uðramadýðý dokunaklý harflerle gözlerine açýldým
bulanýk geceden geçerek
saydam bir düþün sol yanýna demirledim kayýp kentin yalnýzlýðýný..
dýþarýda
saçaklar içinde durmadan akýyor ferfecir
gözlerinin rengini sabitlediðim
ve dokunmasý imkansýz
bir kibrit çöpü alevi oynaþýyor perdenin soyut halinde
ayrýntýlar daha ilk çað filozoflarýný arþýnlarken duvar yazýlarýnda
saçlarýnýn avuçlarýma dolduðu aný büyütüyor Nuh peygamber
dahasý alev küçülüyor kibrit ucunda
ve ne filozoflar nede Nuh geldi
sana yitirildiðim zamana...
ne kadar anlýyorsun beni
yani yüreðinle dertleþirken
adýmý sayýklýyor mu acaba sessizliðin
bütünüyle kavrayamadýðým sen
büyüdükçe sayfalarýn tarihinde
üstüme kapaklanan basit bir öz güvenin altýnda kalýyorum
kalkýyorum
ardýndan saniyelere sýðýyor suskunluðum
ve sonra bas bas baðýrýyorum aklýmýn zaafýnda seni...
koridorun ucundan
gölgene bakýyorum yeni doðan bebeðin aðlamasý gibi
o kadar saf o kadar bilmiyorum kendimi
usluca seviyorum iþte
hüzünlü , acýklý , savurgan
bilgelik daðýlýyor erken saatte sana uyanan gözlerime
her yer bildiðim gördüðüm öðrendiðim hayata dairler oluyor
sen uyanýyorsun sonra beynimin seyir defterinde
uzak ülkelere göçen gemilere martýlar biriktiriyor yüreðin
dalga kýranlar sularý öperken yakýn kýyýlý vakitlerde
senin ruhunda sevda soluyor kayalarýn yosunlarý...
ve yaðmurlara sarýlýyorum kurak düþtüðümde sana
içim kýþkýrtýcý bir mevsimin melodram anýsýna sýðýnýyor
anlýyorsun diyorum beni artýk, anlýyorsun
baktýðýndan çok görüyorsun beni
iyi huylu bir düþün yýldýzlarýný topluyorum sana
seni sevdikçe içimde koþuyor uçurtmalar
bir yaným gök
bir yaným yer
ve koynuma saklýyorum gizlediðimi...
aþk suskunluðun harflerinden çýkýp gelecek sana ve bana..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.